Winter
Inmiddels zijn we klaar met de Sint en kleuren de winkelstraten in andere sferen. De eerste kerstmarkten zijn geweest en bij ons in Harlingen verregend. Goede bedoelingen om gasten een gemoedelijke en vriendelijke sfeer te bieden zijn letterlijk in het water gevallen. Dat is jammer, want we keken er zo naar uit. Volgende jaar nieuwe kansen.
In den Haag zijn ze in elk geval nog niet klaar. We hebben inmiddels een flink aantal nieuwe kamerleden ingezworen en zijn er enkele kandidaten die deze nieuwe en oude volksvertegenwoordigers wel willen voorzitten. De opperbazen van de winnaars van de verkiezingen hebben een eerste informatieve stap gezet. Resultaat: we willen wel met elkaar om de tafel, Binnenkort horen we van de verkenner wel wat hij heeft gedaan en waarom ze, nu met elkaar, verder willen praten. Ondertussen…
In het Midden-Oosten en in de Oekraïne, woedt de oorlog voort en sterven er dagelijks mensen aan het front of doordat hun huis of schuilplaats plat wordt gebombardeerd. En dan wij…
Wij, de kiezers, hebben gekozen en hopen onze vertegenwoordiger met onze stem een zetel in het parlement te geven. Het volk heeft gesproken! Nu, ik vraag me af, welk volk heeft nu precies gesproken. Volgens mij spreekt een mens, een volk spreekt niet. Wat wordt bedoeld dat veel mensen die onderdeel zijn van het volk een politieke voorkeur hebben uitgesproken die alles, behalve eenduidig is. Gelukkig maar…
Wereldwijd zien we een beweging die best wel gevaarlijk kan zijn. Namelijk een beweging dat delen van het volk kiezen voor de landelijke roeptoeter van dienst. Veelal een populist die roept wat een deel van het volk wil horen. Aan een ander deel van het volk gaat dit geluid voorbij. Er wordt wel gehoord, maar als zo vaak niet geluisterd. Polarisatie en een Woke cultuur is het resultaat. Dat is geen Nederlands probleem, we zien dat vooral in de westerse democratische wereld, waarin steeds meer en steeds vaker hele groepen van mensen de aansluiting met de democratie hebben gemist. Het feit dat populistische roeptoeters, die heel goed luisteren wat een belangrijk deel van het volk willen horen, steeds meer aanhang krijgen mag de zittende magistraat van de democratie zich aanrekenen.
Winter de tijd dat we kerstfeest vieren. Voor het Christendom een belangrijke tijd waarin de komst van Jezus, het Licht van de wereld, de Vredesvorst, wordt gevierd. Voor andere misschien gezelligheid en een kerstman. Voor weer andere misschien geen van beide, gewoon omdat er bijvoorbeeld helemaal geen geld is om dit te kunnen vieren.
Nederland is een welvarend land, zeker is dat, maar er zijn nog grote gaten in wat we vroeger welzijn noemde. Je kunt alles wel vertalen in economische welvaart, maar hoe vertaal je de ervaring van welzijn voor elk individu? Je kunt het nooit ieder individu naar de zin maken, maar als ongenoegen zich vertaalt in 40 zetels voor populistische politici in de radicale hoek, dan is het land minder ‘gaaf’ dan aan ‘het volk’ al die jaren is verkocht. Ondertussen…
In het Midden-Oosten en in de Oekraïne, woedt de oorlog voort en sterven er dagelijks mensen aan het front of doordat hun huis of schuilplaats plat wordt gebombardeerd. En dan wij…
Ja, dan wij. Misschien beseffen wij dat het bovenal gaat om de vrede in de oorlogsgebieden en in onze harten. Volgens mij begint dat dicht bij huis, de omgeving waarin je leeft en hoe we ons tot elkaar en andere culturen en landen verhouden.
Het is bijna winter, bijna kerstmis, traditioneel een tijd waarin we met meer compassie door het leven stappen. Ik hoop dat dit gevoel van compassie, wat ons nader tot elkaar brengt, niet zal uitdoven. Dat warme gevoel trekt weg, straks worden we weer overstelpt met geluiden, waar dan ook vandaan. Geluiden die oproepen tot bewegingen die mensen tegenover elkaar zet. Laten we het gevoel van kerstmis zo lang mogelijk vasthouden. Wie weet is de boodschap van het kerstkind zo slecht nog niet.
