Geschiedenis
In de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw herstelde ons land van de Tweede Wereldoorlog die onze planeet had getroffen. Ik moest nog geboren worden en bracht mijn kinderjaren door in die tijd. Toen ik volwassen werd, werd er van je verwacht dat je je meldde voor de dienstplicht. Ik werd uitgekozen om bij de luchtmacht te dienen. Ik had nog nooit gevlogen, maar ik herinner me dat ik vele maanden moest dienen. Na mijn opleiding in Nijmegen werd ik gestationeerd in Soesterberg, destijds een militair vliegveld, nu het Nationaal Militair Museum. Het meest opvallende was dat we niet naar huis mochten vanwege een dreiging. Dit haalde het nieuws niet; het werd een verhoogde staat van paraatheid genoemd.
Een verhoogde staat van paraatheid werd ingegeven door de dreiging uit het oosten. De USSR, destijds. Chinezen waren nog niet prominent aanwezig. De westerse wereld stond tegenover de oosterse wereld: een vrije democratie versus het minder vrije communisme. Het ijzeren gordijn, de Koude Oorlog. Dit leerden we al op school bij geschiedenis: de oude oorlogen, met name de Tweede Wereldoorlog, en hoe de wereld daarna verdeeld werd door de overwinnaars. De wereldorde probeerde zich te organiseren om te voorkomen dat de wereld ooit nog in brand zou staan. De VN werd gesticht.
Jaarlijks herdenken we de oorlogsslachtoffers en de gevallenen, en staan we op feestelijke wijze stil bij de bevrijding. Op de een of andere manier lijkt het alsof ons land dan echt een moment neemt om stil te staan bij deze verschrikkelijke geschiedenis. Hoewel dit voor iedereen een andere ervaring en herinnering kan oproepen..
Herinneringen komen vaak boven tijdens de kerstdagen. Sommige vanuit een religieus gevoel, andere meer vanuit de gezelligheid rondom de kerstboom en het heerlijke eten met dierbaren. Hoe dan ook, het lijkt alsof we dan echt even kunnen genieten van elkaar en het moment. We wensen elkaar het allerbeste toe. Hoe prachtig is dat, en laten we dat vooral koesteren..
Tijdens mijn opleidingen en trainingen heb ik een belangrijke uitspraak geleerd: ‘Je bent Atlas niet’. Deze gedachte wil ik graag delen. Ik geloof dat iedereen verlangt naar een wereld waarin we vreedzaam samenleven. De huidige tijd is echt een andere tijd die ik eerder heb beschreven; het klinkt en oogt anders, maar de impact voelt hetzelfde. Het lijkt alsof we op het punt staan de geschiedenis te herhalen. Dienstplicht, verhoogde paraatheid – is dit een herhaling van de geschiedenis? We zijn Atlas niet, we dragen de wereld niet op onze schouders, maar laten we tenminste elkaar dragen en opstaan tegen onverdraagzaamheid die als een virus door de westerse wereld waait.
